Υπέροχα «Πικρός»
Πόσες φορές έχουμε βρεθεί να κατηγορούμε «τη γεύση του πικρού!» όταν δοκιμάζουμε ένα καφέ; Γιατί συμβαίνει να είναι συνώνυμο του πικρού μία δυσάρεστη γεύση ή αίσθηση στο στόμα;
Ο άνθρωπος νευρολογικά έχει συνδέσει εδώ και εκατομμύρια χρόνια οτιδήποτε πικρό, με κάτι που είναι επικίνδυνο και μπορεί τον βλάψει. Είναι στο DNA του ..και αυτό πιθανότατα συμβαίνει γιατί οι πικροί καρποί (και τα φρούτα) δεν είναι στις περισσότερες των περιπτώσεων βρώσιμοι. Ναι, συμβαίνει τα δηλητήρια να είναι σε μεγάλο ποσοστό πικρά, δε θα μπορούσε κάποιος όμως να υποστηρίξει ότι ισχύει το αντίστροφο.
Έρευνες δείχνουν ότι πάνω από το 60% που ένας καταναλωτής χαρακτηρίζει έναν καφέ πικρό, αυτός στην πραγματικότητα είναι ξινός. Απλά χρησιμοποιεί αυτή τη λέξη γιατί είναι κάτι που δεν τον ικανοποιεί.
Προφανώς και υπάρχουν «πικρά» γευσοαρώματα* που είναι ευχάριστα και τα αναγνωρίζουμε στον καφέ. Η σκούρη σοκολάτα ή το κακάο. Η μελάσα και η καραμέλα. Οι καβουρδισμένοι ξηροί καρποί. Και πολλά ακόμα.
Θα πρέπει να προσπαθήσουμε όταν γευόμαστε κάτι, όταν δοκιμάζουμε, να ψάχνουμε για την ισορροπία. Δεν συμφωνείτε πως όταν κάτι είναι έντονα όξινο ή πάρα πολύ γλυκό, παύει να είναι και νόστιμο;
Ο καφές είναι ένα ρόφημα στο οποίο υπάρχει η πικρότητα λόγω της σύστασης του (καφεϊκό οξύ και αλκαλοειδή). Η αίσθηση της γλυκύτητας όμως και η οξύτητα είναι αυτά που φέρνουν την ισορροπία και μας δημιουργούν μία ευχάριστη αίσθηση. Ο συνδυασμός μόνο των υπολοίπων, σίγουρα δεν θα τα κατάφερνε τόσο καλά!
*Γευσοάρωμα: ο συνδυασμός της γεύσης που αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος από τους γευστικούς κάλυκες που υπάρχουν στη γλώσσα του και των αρωμάτων που καταλήγουν στο οσφρητικό επιθήλιο από τη στοματική κοιλότητα.
